Het onzichtbare geluk van andere mensen - Manu Joseph

Manu Joseph heeft zijn humoristische manier van schrijven weer goed laten zien met dit boek. Deze Indiase schrijver is geboren in Kottayam, Kerala, in het jaar 1974. Hij is journalist en redacteur, hij heeft geschreven voor The Times of India, Wired.com en The Independent. Hij heeft, behalve het boek "Het ontzichtbare geluk van andere mensen," ook "Slimme mannen" geschreven. Deze boeken zijn allebei tragikomische romans. Ze geven een inkijk in de Indiase cultuur, maar vooral een (verrassende) inkijk in het leven. Manu woont nu Delhi en werkt bij het nieuwsmagazine Open. Hij is met zijn boeken vaak genomineerd:

- The Hindu Literary Prize, gewonnen met "Slimme mannen" (2010)
- Man Asian Literary Prize, genomineerd met "Slimme mannen" (2010)
- Huffington Post's 10 beste boeken van het jaar met "Slimme Mannen" (2010)
- Bollinger Everyman Wodehouse Prize, genomineerd met "Slimme mannen" (2011)
- PEN Open Book Award, gewonnen met "Slimme mannen" (2011)
- The Hindu Literary Prize, genomineerd met "Het onzichtbare geluk van andere mensen" (2013)

Het onzichtbare geluk van andere mensen gaat over Unni, Unni die op 17-jarige leeftijd zelfmoord pleegt. Zijn vader, Ousep (een mislukte schrijver), begrijpt hier niets van. Unni was gelukkig, intelligent en had een geweldig talent voor striptekenen. Hij begint een zoektocht, die onmogelijk lijkt te zijn, hij geeft op. Tot na drie jaar na Unni zijn dood er een pakketje arriveert, een strip die getekend was op de dag, de dag dat hij zelfmoord pleegde. De zoektocht begint weer, een zoektocht naar het karakter van zijn zoon. Unni had veel fantasie en humor. Hij was een uitzonderlijke jongen, dat blijkt uit de herinneringen aan hem van zijn jongere broertje Thoma, zijn moeder Mariamma en het buurmeisje Mythili. Het is een vertelling op de dunne scheidslijn tussen waan en werkelijkheid.


Dit boek was by far een van de meest bijzondere boeken die ik ooit heb gelezen, nu moet ik toegeven dat dat er niet erg veel zijn, maar goed... Manu Joseph heeft het op een, voor mij, totale nieuwe manier van schrijven weten te vertellen. Je leert Unni kennen via zijn vader, moeder, broertje en buurmeisje. Unni was veel meer dan iedereen dacht. Niemand kende hem eigenlijk écht. Als lezer maak je deel uit van de zoektocht, je wordt nieuwsgieriger en nieuwsgieriger. Het boek bestaat uit vele interessante inzichten en denkbeelden. Denkbeelden die je prikkelen, omdat je het er niet per se mee eens bent, maar je kunt ze eigenlijk ook niet gemakkelijk ontkrachten of weerleggen. Toen ik het boek uit had, 384 pagina's in 2 dagen, wilde ik hem eigenlijk nog een keer lezen. Dit was omdat het einde onverwacht was, ik snapte het bijna niet... Maar ik denk ook dat dat weer een soort boodschap van dit boek was, nadenken: gebruik je hersenen. En nadenken deed ik na het uit gelezen te hebben. Het onzichtbare geluk van andere mensen is een boek wat nog een paar dagen lang bij je blijft.