donderdag 7 maart 2013

Schaduwzuster - Simone van der Vlugt


Allereerst zal ik vertellen waarom ik dit boek heb gekozen. Ik hoorde al van veel anderen dat dit een spannend en niet zo heel moeilijk boek was. Dit klonk me fijn in de oren omdat ik niet zo'n grote lezer ben, en ik moet toegeven, dit boek was zo erg nog niet.

Het boek gaat over twee zussen, tweelingzussen, Marjolein en Marlieke. Zij vertellen allebei hun verhaal in het boek.
Marjolein heeft een dochtertje samen met haar man Raoul, zij heet Valerie. Marjolein geeft les op het Rotterdam College. Op deze school wordt ze bedreigd door een van haar leerlingen, Bilal. Gelijk nadat dit is gebeurd gaat ze angstig naar Marlieke. Bij Marlieke aangekomen, is haar beste vriendin Sylvie er ook, hier is Marjolein niet blij mee. Marjolein en Sylvie mogen elkaar niet zo omdat Sylvie achter Raoul aan zit. Een andere vriend van Marlieke, Thomas, mag Marjolein niet omdat ze hem maar een norse man vind en hierdoor Marlieke Thomas niet zo leuk vindt als hij haar.
Marjolein wordt vermoord. Maar wie is de moordenaar? Hier probeert haar zus achter te komen.


Ookal is het een thriller en gaat het over een moord. Ik vind toch dat het belangrijkste thema liefde is. Dit is omdat de liefde tussen de zussen zo ongelofelijk groot is, en ze hebben een hele hechte band. Dit kan ik ilustreren met een fragment in het midden van het boek en een uit het laatste hoofdstuk. Bij deze twee stukjes kreeg ik een beetje kippenvel of in ieder geval een gevoel van ontroering.

...We doen beiden een stap naar voren en vinden elkaar terug in een zwijgende omhelzing. Als ik mijn zus eindelijk loslaat, lijkt ze opeens te vervagen. Ik probeer haar arm te pakken maar grijp door haar heen. 'Niet weggaan!' roep ik. 'Alsjeblieft!' Marjolein kijkt me liefhebbend aan en knikt naar beneden. 'Je hoort hier nog niet Lieke. Ga terug. Het is goed zo.'... blz. 338

...'Marjolein is hier,' herhaal ik. 'Ik voel haar steeds achter me, als een schaduw, en als ik omkijk is ze weer weg. Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik weet dat ze er is.'... blz.131



Het belangrijkste personage is Marlieke, zij doet er zowat alles aan om te achterhalen wie haar zus heeft vermoord. Dit gedrag begrijp ik volkomen, als ik in haar situatie zou staan zou ik niet kunnen rusten voordat ik de dader heb gevonden. Of ik vrienden met haar zou kunnen zijn? Ja, ik denk van wel omdat we af en toe een beetje hetzelfde karakter als mij heeft. Ik herken mezelf namelijk in de manier waarop zij haar zus helpt, zo ben ik er ook vaak voor mensen waar ik van hou.

De manier waarop dit boek is geschreven is wel okee, het is niet erg moeilijk taalgebruik. Maar er zijn wel woorden waarvan ik soms dacht 'kan dit niet iets simpeler gezegd worden?'. Maar ja, we zitten ook niet meer in de brugklas... Hier is een citaat waarvan ik vind dat het taalgebruik duidelijk naar voren komt:

...Pas na ons gezamenlijke kopje koffie, als Raoul de deur al uit is, besef ik dat Ernst Ribie informeel mag zijn, maar dat... 

Ik heb dit citaat gekozen omdat 'kopje koffie' meer spreektaal is, maar informeel wel een netter woord is.

Tijdens het lezen voelde ik vooral spanning en wilde het snel uitlezen. Dit komt omdat het verhaal erg goed is opgebouwd. De gedachte die ik kreeg tijdens het lezen is natuurlijk WIE HEEFT HET GEDAAN? 

Helaas haalde ik er niet echt een boodschap uit, maar ik vond het wel mooi en ontroerend. Of nu ik er iets beter over nadenk is het moraal misschien dat als een geliefde is overleden, hij/zij altijd bij je zult blijven. Maar dit is wel heel diep hè? 

Als ik dit boek ga vergelijken met De donkere kamer van Damokles (periode 2) en met Het gym (periode 1). Zijn er niet zoveel overeenkomsten. Dit komt omdat alle drie de boeken een ander genre hebben. De donkere kamer van Damokles vond ik wel mooi en bijzonder geschreven, maar wel erg saai. Het gym was leuk om te lezen, leuk verhaal niet te beladen, luchtiger dan dit boek, Schaduwzuster. Omdat deze boeken veel verschillen hebben is het moeilijk om te kiezen welke ik nou het leukste vond of me het meeste aansprak... 

Als 'afsluiting' heb ik nog twee vragen. 

Zou jij zelfs een van je beste vrienden kunnen verdenken in een situatie zoals die in het boek?
En hoe zou je ermee omgaan als jij geliefde bent verloren, hetzelfde? 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten