zondag 14 oktober 2012
Het Gym - Karin Amatmoekrim
Het boek waar mijn weblog over gaat is Het Gym. Karin Amatmoekrim is de schrijfster.
De kaft is wel mooi maar het roept nog geen sfeer op of geeft je een idee over het verhaal. Je kunt al wel bedenken dat het over het gymnasium gaat door het potlood in het haar en de titel. Ook kun je zien dat de persoon niet autochtoon is.
Het verhaal gaat over Sandra die samen met haar moeder en zusje in een buitenwijk wonen. Nadat Sandra klaar is met de basisschool moet zij van haar moeder zelfstandig naar het gymnasium verderop in het dorp. Ze wilt niet naar het 'gennasium', zoals het in de buurt wordt genoemd. De school is voor kakkers. Tot haar verbazing valt het eigenlijk allemaal nog wel mee. Totdat... Ze krijgt ruzie met een klasgenoot, niemand neemt het voor haar op. Haar besluit staat vast; ze moet het aanpakken zoals dat in de wijk gebeurt en slaat hem in elkaar. Het is een begin van een verwarrende tijd.
Mijn verwachting van dit boek is dat het een leuk verhaal is, omdat Sandra erg haar best doet om ook bij de kakkers te horen. Dit levert grappige momenten op. Past ze zich aan? Blijft ze zichzelf?
Ik heb dit boek gekozen omdat het me aansprak, het is een boek want iedereen in het onderwijs gelezen moet hebben. Interessant om te lezen wat voor de één zo gewoon is, en voor de ander heel bijzonder.
Stiekem ook omdat dit het enigste literatuur boek was wat niet eng of een thriller is... ;)
Nu ga ik wat vertellen over de auteur: Karin Amatmoekrim. Ik kende haar en haar werk nog niet.
Karin Amatmoekrim is geboren 1977, in Paramaribo. Ze heeft een Javaanse moeder en een Chinees-Creools-Indiaanse vader. Na het gymnasium studeerde ze af aan de UvA als letterkundige. Momenteel woont ze in Amsterdam. In 2004 kwam ze met haar eerste roman Het knipperleven. Haar tweede roman was Wanneer wij samen zijn, in 2006. Dit boek was heel anders dan het vorige, ze schreef over haar eigen familiegeschiedenis. De derde roman kwam in april 2009 uit, Titus. Dit boek won de Black Woman Literatuurprijs.
Amatmoekrims nieuwe roman Het gym kwam eind september 2011 uit bij Prometheus. Het boek kreeg veel aandacht in de media.
Amatmoekrim maakt deel uit van de adviesraad Cultuur van de gemeente Den Haag en is lid van de Raad van Toezicht van Forum, het kennisinstituut voor multiculturele vraagstukken. Ook recenseert ze regelmatig boeken voor de Volkskrant.
Als ik haar in het echt zou ontmoeten en een gesprek zou kunnen hebben zou ik vragen of het boek Het gym is gebaseerd op haar eigen jeugd. Omdat ze het zo goed en met veel overtuiging heeft geschreven.
Ik heb dit boek ongeveer 3 weken geleden gelezen en heb het net uit.
Dit boek behoort zeker op het lijstje met boeken die je gelezen moet hebben. Het is zo geschreven dat alles in je hoofd afspeelt, je ervaart het alsof je het zelf meemaakt. Erg beeldend geschreven. Sommige stukken ontroerde me echt en andere toverde een glimlach op m'n gezicht.
Mijn mening over het boek is niet tijdens het lezen verandert. Ik had wel heel erg moeite om in het verhaal te komen want het begint wel plotseling. Maar al snel leef je je helemaal in. Het einde was niet zoals ik verwacht had, daar houd ik van. Natuurlijk ga ik nu niet vertellen hoe het eindigde want dat mag je zelf gaan lezen!
Het mooiste deel van het boek is niet echt een stukje tekst maar meer een gevoel wat ik bij het lezen kreeg. Moeilijk te omschrijven, maar hoe de mensen in de wijk met elkaar omgaan vond ik bijzonder, waarom precies weet ik niet maar hierbij kreeg ik wel een apart gevoel.
Het moment dat ze de eerste keer naar het gym gaat was ook wel mooi omdat het mij een beetje hielp herinneren hoe het is om de eerste schooldag mee te maken. Zoals de meeste brugpiepers die hebben meegemaakt.
Het taalgebruik was goed te begrijpen, zeker niet te makkelijk maar het was goed te doen. Ik zou dit boek zeker aanraden, zoals ik in het begin al zei. Als ik het boek in een woord zou moeten beschrijven: bijzonder.
De kaft is wel mooi maar het roept nog geen sfeer op of geeft je een idee over het verhaal. Je kunt al wel bedenken dat het over het gymnasium gaat door het potlood in het haar en de titel. Ook kun je zien dat de persoon niet autochtoon is.
Het verhaal gaat over Sandra die samen met haar moeder en zusje in een buitenwijk wonen. Nadat Sandra klaar is met de basisschool moet zij van haar moeder zelfstandig naar het gymnasium verderop in het dorp. Ze wilt niet naar het 'gennasium', zoals het in de buurt wordt genoemd. De school is voor kakkers. Tot haar verbazing valt het eigenlijk allemaal nog wel mee. Totdat... Ze krijgt ruzie met een klasgenoot, niemand neemt het voor haar op. Haar besluit staat vast; ze moet het aanpakken zoals dat in de wijk gebeurt en slaat hem in elkaar. Het is een begin van een verwarrende tijd.
Mijn verwachting van dit boek is dat het een leuk verhaal is, omdat Sandra erg haar best doet om ook bij de kakkers te horen. Dit levert grappige momenten op. Past ze zich aan? Blijft ze zichzelf?
Ik heb dit boek gekozen omdat het me aansprak, het is een boek want iedereen in het onderwijs gelezen moet hebben. Interessant om te lezen wat voor de één zo gewoon is, en voor de ander heel bijzonder.
Stiekem ook omdat dit het enigste literatuur boek was wat niet eng of een thriller is... ;)
Nu ga ik wat vertellen over de auteur: Karin Amatmoekrim. Ik kende haar en haar werk nog niet.
Karin Amatmoekrim is geboren 1977, in Paramaribo. Ze heeft een Javaanse moeder en een Chinees-Creools-Indiaanse vader. Na het gymnasium studeerde ze af aan de UvA als letterkundige. Momenteel woont ze in Amsterdam. In 2004 kwam ze met haar eerste roman Het knipperleven. Haar tweede roman was Wanneer wij samen zijn, in 2006. Dit boek was heel anders dan het vorige, ze schreef over haar eigen familiegeschiedenis. De derde roman kwam in april 2009 uit, Titus. Dit boek won de Black Woman Literatuurprijs.
Amatmoekrims nieuwe roman Het gym kwam eind september 2011 uit bij Prometheus. Het boek kreeg veel aandacht in de media.
Amatmoekrim maakt deel uit van de adviesraad Cultuur van de gemeente Den Haag en is lid van de Raad van Toezicht van Forum, het kennisinstituut voor multiculturele vraagstukken. Ook recenseert ze regelmatig boeken voor de Volkskrant.
Als ik haar in het echt zou ontmoeten en een gesprek zou kunnen hebben zou ik vragen of het boek Het gym is gebaseerd op haar eigen jeugd. Omdat ze het zo goed en met veel overtuiging heeft geschreven.
Ik heb dit boek ongeveer 3 weken geleden gelezen en heb het net uit.
Dit boek behoort zeker op het lijstje met boeken die je gelezen moet hebben. Het is zo geschreven dat alles in je hoofd afspeelt, je ervaart het alsof je het zelf meemaakt. Erg beeldend geschreven. Sommige stukken ontroerde me echt en andere toverde een glimlach op m'n gezicht.
Mijn mening over het boek is niet tijdens het lezen verandert. Ik had wel heel erg moeite om in het verhaal te komen want het begint wel plotseling. Maar al snel leef je je helemaal in. Het einde was niet zoals ik verwacht had, daar houd ik van. Natuurlijk ga ik nu niet vertellen hoe het eindigde want dat mag je zelf gaan lezen!
Het mooiste deel van het boek is niet echt een stukje tekst maar meer een gevoel wat ik bij het lezen kreeg. Moeilijk te omschrijven, maar hoe de mensen in de wijk met elkaar omgaan vond ik bijzonder, waarom precies weet ik niet maar hierbij kreeg ik wel een apart gevoel.
Het moment dat ze de eerste keer naar het gym gaat was ook wel mooi omdat het mij een beetje hielp herinneren hoe het is om de eerste schooldag mee te maken. Zoals de meeste brugpiepers die hebben meegemaakt.
Het taalgebruik was goed te begrijpen, zeker niet te makkelijk maar het was goed te doen. Ik zou dit boek zeker aanraden, zoals ik in het begin al zei. Als ik het boek in een woord zou moeten beschrijven: bijzonder.
Abonneren op:
Posts (Atom)